GALEGO

Lingua de poetas e labregos,
lingua de nais e fillos,
lingua de emigrantes e refuxiados,
lingua de mariñeiros e labregos.
Palabras do pobo e das xentes.
Nai repudiada por algúns,
e amada por outros,
pero nai de todos.
Urbana e rústica,
coma ningunha outra;
presente na rúa e na casa,
no lar e no bar.
Presente no mar e na horta,
no fogar e no palleiro.
Comunicadora con nós,
entre nós,
e cos nosos ancestros.
Bocados de moitas xeracións,
e símbolo de unión;
do presente e do pasado,
do novo e do vello,
do aquí e do acolá.
Grande tesouro da Galiza,
do que me pareze
que nos vamos a olvidar.
Pero non ha de faltar,
quen do pobo galego
cre un novo cantar,
que a nosa nai
faga resucitar.

O Dragón Soñador