A MAXIA DOS PICOS DE EUROPA

Na triloxía de "O señor dos aneis" existe unha frase que dice Gandalf a Frodo no que di: "Non decidimos o tempo que se nos outorgou, pero si que podemos decidir o que facemos con ese". pois seguindo esa frase, e agora que tempo tempo e posibilidades, dedícome a facer pequenas viaxes para coñecer as pequenas e grandes maravillas dos diversos rincóns de España.

A primeira viaxe que fago, nesta nova serie de artigos que intentarei ir publicando neste blog é aos picos de Europa de León. Foi un fin de semana que se quedou escaso para percorrer toda esta grande estensión de terreo marabilloso, poo que me centrei en dous lugares fundamentais: o primeiro realizar unha ruta de sendeirismo, das case corenta que existen nos picos de Europa de León; e segundo (xa fora do parque natural) visitar as cova de Valporquero.

En canto o primeiro decidín subir ao chamado lago Ausente (ver foto), unha ruta sinxela que leva a un precioso lago glacial, que gracias á fortuna do momento atopábase coa suficiente neve como para facer unha subida preciosa, pero sen perigo de perderse. O que me asombrou do lago no foron as vistas do seu redor, as súas conxeladas augas, nin a natureza do redor, senón a posibilidade de escoitar o silencio que o rodea. Un silenzo que non da medo, se nón tranquilidade. pero para elo recomendo que se queira escoitalo, pois doutrra maneira non vivirá unha experienza única. Ademáis de poder visitar este lago o visitante (se estamos en época e con neve suficiente) pode realizar esquí na estación onde comeza a ruta: a estación de San Isidro.

Despois de esta recarga de enerxía subindo perto do ceo, decidín baixar ás profundidades da terra indo ás cobas de Valporquero (Valporquero de Torío). O camiño polo que me levou o GPS é maravilloso pois tiven que ir por unha estrada escoltada polas montañas (Hoces de Vegacervera), as cales parecen como cortadas por un coitelo, pero non polo ser humano, senón polo río que acompaña ao visitante ao longo da estrada. As cobas non teñen nada que desmerecer ao paraíso e son unha verdadeira maravilla da natureza. Son visitadas cun guía e por un precio moi económico (entre 4,40€ e 6,50,€ dependendo da ruta que se sega), pero para os que sexan máis atrevidos poden contratar o servicios dunha empresa para poder vaixar pola parte da coba que a natureza aínda está construíndo, aínda que o prezo sube a 60€ persoa e que é unha ruta de 5 kilómetros na escuridade da terra. Non apto polo tanto para claustrofóvicos, pero que para o resto merece a pena...

Por certo voltando xa para dirección Boñar o GPS levoume por un sitio onde ademáis de ver unha paisaxe preciosa pódense ver unha cataratas entre as pedras (ver foto) as cales son perfectas para ver acompañadas pola parexa...aínda que hai que ir con coidado porque son dificiles de atopar.

Pero as maravillas destas terras non terminan aquí porque pódese acudir a zonas de reserva natural; eso sí co respectivo permiso especial da Junta de Castilla y León; no que se póderá ver (se se ten sorte) a Fauna e Flora local.

pero non só o natural impresiona, pois as dúas presas que existen nestas terras deixan ao visitante sen palabras, porque aínda que como ecol´xísta me parecen unha mostruosidade a verdade e que impresionan.

A pena de todo esto é que non puiden ver todo o que ofrece estas terras leonesas: rutas de sendeirismo, deportes de risco (rafting, escalada...), arquitectura e tradición; e as que penso voltar para poder ver o que me quedou; o que alí vaia ten unha cantidade de posibilidades que deixará o aburrimento e o estrés como algo que non existe.

Para finalizar dicir que a Junta de Castilla y León ten puntos de información, o que fun eu e me atenderón maravillosamente foi en Puebla de Lillo. Alí dirán todas as actividades que se poden facer e sitios aos que visitar...Por certo para comer nesa localidades está "Casa Madrid" a cal sirve unhas comidas por 10€ que che fará recuperar todo o cansancio da visita...pero se o que se quere e saír de marcha pola noite hai que acudir a Boñar ou a San Isidro...Se se acude a Boñar non se pode deixar sen prover os pinchos de "Casa Blas" o típico bar dos anos 60 ou 70 pero no que a comida é un pracer.
Unha recomendación final, estas terras abruptas, pola máxia que encerran son para viaxar só posto que te atoparás ou reatoparás cunha parte de ti mesmo que ou non sabías que tiñas ou tiñas esquecida, pero tamén acompañado de calqueira maneira pois as vivencias serán distintas se é a parella (será romantica a visita, case unha lúa de mel) se é un grupo de amigo (será unha festa continua) ou se é pola familia (será máis íntima). En todo caso respetade a natureza e deixade todo como se atopaba para que os seguintes visitantes atopen todo igual e poidan vivir o mesmo que o que viviches ti.